Dünya üzerinde hayat başladıktan milyonlarca sene sonra, varlıkların en güzeli, en şereflisi, en mükemmeli olan insan yaratıldı. İnsanlar yeryüzünde görülüp ve düşünmeye ve hayal kurmaya başladıkları zamanlarda kâinatı ve kendilerini yaratan Tanrıyı aramışlardır.Esasen insan yaradılışı itibariyle yaradanı aramak fıtratında halkedilmiştir. Henüzilmin ışık tutamadığı ve tarihin kaydedemediği, mazinin o karanlık devirlerindeinsan, Tanrısını bazen güneşte, bazen yıldızda, bazen denizde, bazen ateştearamış ve kendi aklınca bulmuş sanarak temsilî heykelini yapmış, mabediniH inşa etmiş ve ona tapmıştır. •Şu bir gerçek olaydır ki, mağaralarda yaşayan en iptidai insandan,atom devrinin en mütekâmil insanına gelinceye kadar "insanlık"^y| hiçbir zaman Tanrısız kalmamış ve Tanrısız yaşamamıştır. Tanrıyainanmadığını sandığı, daha doğrusu Tanrısını inkâr ettiğizamanlarda bile, insan, sadece Tanrısını değiştirmiştir, yanibir inancı bırakmış, başka bir inanca sarılmıştır. Oüninandığını bugün inkâr ederken, zavallı, bir mabettenil I yeni bir mabede girdiğinin farkına varmamış, inkârında bir iman olduğunu anlayamamıştır.Eski Yunanlıların inandıkları tanrı, tanrıça ve'¦ kahramanların hayat ve maceralarındanbahseden Mitoloji'yi okurken, insanoğlunun,kendini yaratan Tanrısını, arama ve bulmahususunda yüzyıllar boyunca ne hayallerkurduğunu, ne gayretler sarfettiğinigöreceğiz.