Yoksul bir köylü çocugu olan Jan Valjan,küçük yasta annesini ve babasini kaybetti. Gidecek baska yeri olmadigi için yedi çocukla dul kalan ablasinin yanina gitti. Yetim kalan çocuklara babalik, ablasina da yardim etti. Aradan geçen yillar onu içine kapali, sessiz, ama güçlü kuvvetli bir delikanli yapmisti. Çektigi sikintidan yakinmiyor, yalnizca ablasinin ve yedi çocugunun karnini nasil doyuracagini düsünüyordu. Bu hiç de kolay degildi maalesef... Jan Valjan’in elinden her is gelirdi. Yaricilik, orakçilik, yanasmahk ve bag budayiciligi... Ama bu isler de her zaman bulunamiyor, issiz kaldigi zamanlar da oluyordu... Jan Valjan, kisin çok soguk geçtigi ve kitlik oldugu o yil da issiz kaldi. Kendini düsünmüyordu ama evde bir lokma ekmek bekleyen aç yedi çocuk vardi. Karinlarini doyurabilmek için hiçbir çare bulamayinca sonunda bir firindan ekmek çalmak zorunda kaldi. (Tanitim Bülteninden)