Psikanalizin insan aklını, özellikle bilinçli olmayan kısmını anlama su¨reci olduğunu söylerken sağlam bir temele dayanıyoruz. Bu da şiiri anlamak gibi bir sanattır. Bu¨tu¨n sanatlar gibi kendi kuralları ve standartları vardır.

Bu sanatı uygulamanın temel kuralı, dinleyenin tam konsantrasyonudur.

Dinleyenin aklında önemli hiçbir şey olmamalı, hırstan olduğu kadar endişeden de en uygun biçimde kurtulmuş olmalıdır.

Dinleyen, kelimelerle ifade etmeye yetecek kadar somut olup özgu¨rce çalışan bir hayal gu¨cu¨ne sahip olmalıdır.

Başka bir insanla, diğerinin hissettiklerini kendisinin duyguları gibi hissedecek kadar gu¨çlu¨ bir empati kurma kapasitesine sahip olmalıdır.

Böyle bir empati şartı, sevgi kapasitesi için en idealidir. Başkasını anlamak demek onu sevmek –erotik anlamda değil, ona ulaşma ve kendini kaybetme korkusunu yenme anlamında- demektir.

Anlamak ve sevmek birbirinden ayrılamaz. Eğer ayrılarsa bu beyinsel bir su¨reçtir ve gerçek anlayışa açılan kapı, kapalı kalır.

(Tanıtım Bülteninden)