Hayatimiz öncelikle bakir bozukluklarla yapilmis bir ödemeye benzer; bizim bu ödemeye karsi bir alindi makbuzu vermemiz gerekir; bakir bozukluklar günler, alindi makbuzu ölümdür.Zamanin bizi telas içerisinde biteviye kosturup durmasi, bize asla nefes alma imkâni sunmamasi, elinde kamçiyla buyurgan bir isveren gibi hepimizin tepesinde beklemesi ile hayatimizin bir azap ve iskenceye dönmesi arasinda en küçük bir bag kurma imkâni yoktur. Zaman yalnizca can sikintisinin cenderesi içinde kivrananlarin basina bela kesilmez ve onlari sikbogaz etmez.Varsayalim insan soyu kaldirilip her seyin kendiliginden gelisip olgunlastigi, sütlerin ballarin yerden kaynadigi, yiyeceklerin dallarindan koparilmayi bekledigi, herkesin gönlünden geçirdigini hiç vakit kaybetmeksizin önünde buldugu ve elde etmekte hiç güçlükle karsilasmadigi Utopia ülkesine götürüldü; o zaman ne yapardi bu insanlar? Ya can sikintisindan ölürlerdi, ya kendilerini asarlardi ya da olmadi birbirlerine düserler, kavga dövüs birbirlerini bogup öldürürlerdi.-Schopenhauer-