“Biliyordum, onu gördügümde yine bütün kalkanlarim bedenimi saracak ve asik ruhumu saklayacaktim. Artik hiç degilse kendime dürüst olma vaktiydi. Asli ruhuma islemisti islemesine de ben bunu istiyor muydum? Hos, aklima ve ruhuma girerken bana sordugu yoktu ama korkuyordum. Hiçbir seyden korkmadigim kadar korkuyordum.”Ali Aral, nam-i diger Ali’m…Karanlik ve acimasiz bir hayati seçmek zorunda kalan, korkularini ve pismanliklarini kör bir cesaretin arkasina saklayan bir adam…Ali’m, yetimligin acisini : Duygu’ya kan, Bekir’e can, Sedat’a yikilmayan duvar olarak unutmustu. Avare asklarin efendisiyken bir gün hayatina gökten zembille inen Asli’yla tanistiginda, hayatindaki en büyük eksikligin ne oldugunu anladi :ASK…Fakat hayatindaki eksik seyi yerine koymak sandigi kadar kolay olmayacakti…Hercai arzularin ebedi aska dönüstügü Bir Türk Masali daha…