Esitsizligin artisi hemen hiçbir zaman ekonomik bir sorunun habercisinden öte bir durum olarak degerlendirilmez. Esitsizligin toplumun bütününe verebilecegi zararlarin tartisildigi görece nadir anlarda ise, vurgulanan çogunlukla asayis ve düzenin bundan ne yönde etkilenebilecegidir. Ancak bu sorunun bireylerin fiziksel ve ruhsal sagligini, günlük yasam kalitesini, siyasal yasama katilimin gidisatini ve toplumu birlestiren baglarin gücünü ne boyutta tehdit ettigi görmezden gelinir. Hatta ve hatta toplumun refah seviyesinin, karsilasilan engelleri asabilmekteki dirayetinin ve bunu kollamakla mükellef yönetici kesiminin basarisinin veya basarisizliginin yegâne göstergesi, siklikla bireylerin ortalama geliri ve varligi olarak kabul edilir; gelir dagilimindaki esitsizligin boyutu hesaba katilmaz. Bu tercihten çikarilmasi gereken anlam, esitsizligin kendi içinde ne toplum için bir tehdit, ne de toplumun bütününü etkileyen sorunlarin kaynaklarindan biri olarak algilanmadigidir.Zygmunt Bauman bu kitabinda bir modernite projesi olan ilerlemenin iki cephede iflas edisini ele aliyor ve modernitenin sosyalizm sürümünün esitlik vaadiyle yola çikip diktatörlükle son buldugunu; kapitalizm sürümünün ise sermayenin uluslararasi hukukun yeterli yaptirim gücüne sahip olmadigi kosullarda ilkel sermaye birikimi dönemindeki acimasiz mantigina geri dönmeye çalistigini vurguluyor.(Tanitim Bülteninden)