İnsanlara durup şöyle iyi ya da kötü yanlarıyla bir bakmak istesem
onları daima tek bir ödevle ilgilenirken bulurum, tümünü ve özellikle teker teker hepsini:
İnsan türünü korumak için iyi olanı
yapmak. Türlerini sevdikleri için değil
elbette, yalnızca basit bir nedenden,
içlerinde bu dürtüden daha eski,
daha güçlü, daha ödün vermez, daha
üstesinden gelinmez bir şey yok, çünkü
bu dürtü türümüzün ve sürümüzün özünü oluşturuyor. Komşularımızı alışılagelen basiretsizlikle sınırları çok belirgin beş
parçaya, yararlı, zararlı, iyi, kötü diyerek
bölmek kolay; oysa geniş bir açıdan
bakıldığında, bütün üzerinde biraz düşündüğümüzde bu sınırları çok belirgin
ayırımın güvenilmezliğini anlar ve
ayrımdan vazgeçeriz.

Friedrich Nietzsche