Yeter, Mimoza, Gonca, Beyza, Sultan, Zeyno, Merve... Ve digerleri...Bir avuç kader mahkûmu kadin! “Büyük konusmasin hiç kimse!‘Böyle bir olay benim basima gelmez!’ demesin. ‘Asla’ diye baslayan cümleler kurmasin. Hiç ummadiginiz bir anda, kapkara bir çukurun dibinde bulabilirsiniz kendinizi. Tipki benim gibi...” diyor Beyza. Bir de Mine var aralarinda.Dört duvarin disinda bambaska bir dünyanin oldugundan habersiz, anasinin yatagini, yemegini ve günahini paylasan,“Hiç uçurtma uçurmadim benKumdan kaleler yapmadim hiçSokaklarda oynayamadimÇocugum ben amaÇocuklugumu yasayamadim!” diyen ve eksik büyüyen bir çocuk. Her birinin ayri bir hikâyesi var.Iç burkan, hüzünlü; ama bir o kadar da heyecan verici ve çarpici…